Van bij de geboorte was het al duidelijk dat ik mensen zou blij maken met muziek.

​

Lokale vrije radio Arcan in Bilzen, opgericht in het zelfde jaar als mezelf was namelijk mijn dagdagelijkse speeltuin. Nog vettig achter mijn oren, de luier nog niet volledig ontgroeid, de baard nog niet in de keel, en alle andere puberale ceremonies nog in de pijplijn, zat ik toch al achter de knopjes op zondagnamiddag.

 

De dj in mij werd helemaal wakker rond mijn vijftiende toen ik voor een publiek begon te spelen. Tot ineens die baard in de keel kwam en de eerste haren ook op mijn kin verschenen, en ik toevallig in mijn zestiende levensjaar Blues&jazz cafe “De Kroeg” in Bilzen binnenwandelde.

 

Een nieuwe wereld ging voor me open en nieuwe vriendschappen werden gevormd. Zo ondermeer met Bertie, bassist en allround muzikant. Jaren verstreken, nog meer vriendschappen kwamen en gingen. Enkele tryouts bij coverbands passeerden de revue, maar mijn drukke agenda besliste hier even anders over.

 

Ondertussen was ook Carine, de wederhelft en drijvende en kracht achter Bertie (sorry Bertie, ma vrouwen zijn nu eenmaal het sterke geslacht) een goede vriendin geworden.

 

Anekdotes regen zich aan elkaar vast alsof het een lieve lust was tot we plots met een covergroep aan het repeteren waren. Bertie had, god weet waar, wel potentieel gezien in mij en daar stonden we dan, Bertie, Carine, Wilfried en ik.. Cornflake on stage.

 

Na een tijdje rondzwerven in andere muzikale projecten werden de banden terug aangehaald en stonden we aan het begin van waar we nu staan.

 

Ik voel me enorm thuis in deze nieuwe muzikale familie die WBTUM ondertussen voor mij geworden is. En dat het voelt als familie kan je ook wel zien als we op het podium staan. Met veel plezier hoop ik nog lang en veel mensen te plezieren met muziek, geflaneerd (en geflatteerd) door deze heerlijke hoop muzikanten

​